Η υπόσχεση

William Gropper - "Youngstown Strike"

Ο μηχανισμός
κυνηγά στα σοκάκια τους εραστές.
Έχουμε πόλεμο.
Αιώνες ιστορίας
στο φόντο της ατέλειωτης αντιπαλότητας.
Έχουμε ευθύνη.
Μπάνιο να κάνουμε πρέπει πιο συχνά.
Το αόρατο χέρι,
χαϊδεύει τη φτέρνα
του οικονομικού μας οργανισμού
και το κοιτώ.
Εσύ δε βλέπεις;
Να οργανωθούμε.
Να σμίξουνε
οι κραυγές των εργοστασίων,
στα ορυχεία μέσα
οι σκλάβοι με αλυσίδα στο λαιμό,
στο σβέρκο μου
νιώθω τη βρώμικη ανάσα,
ποτάμια ιδρώτα
και κούραση
καταβροχθίζει τα μηνίγγια.
Να κουβαλάμε την ελευθερία
μισθό μισθό.
Έχουμε χρέος.
Πρέπει να βγάλουμε το νοίκι.
Πρέπει τσίμα τσίμα
να ικετεύουμε για εκμετάλλευση,
τα κορμιά μας εμπορεύματα
κοινές πόρνες
αυτοεκμεταλλεύονται
τα σώματά τους.
Τι θα πεις στα παιδιά σου;
Πρέπει να βρούμε.
Πρέπει να βρούμε πώς να οργανωθούμε.
Να μην ριζώσουν
τα προστυχόλογα
και οι λογικές στο στέρνο.
Να παραταχθούμε
και να αδικήσουμε για πρώτη φορά
τον ήλιο.
Να του ουρλιάξουμε
κατάμουτρα ΡΟΥΦΙΑΝΕ.
Το αιτιατό με φαγουρίζει.
Ψάχνει αιτία
με τσούζει το μυαλό,
τους πραγματιστές να κουρέψουμε στη πλατεία.
Και να τους περιφέρουμε
γύρω απ το Ευρωκοινοβούλιο.
Εδώ σήμερα.
Με το δάχτυλο να δείχνουμε.
Να ψιθυρίζουμε τα ονόματά τους κι εμείς.
Σήμερα.
Που χορεύουν για αυτοσυντήρηση οι απολογητές.
Έχουμε πόλεμο σήμερα.
Να απελευθερώσουμε
τους μονόφθαλμους απ' τους εαυτούς τους.
Θα γίνουμε εμείς
κύκλος απέναντι στις γραμμές.
Οι γόνιμοι πόνοι είμαστε της γέννας.
Ωδή προς το τέλος της προϊστορίας μας.